سیبیل طلا

گزارش پانته آ و پژمان از برنامه ارکستر سمفونيک تهران در آلمان امروز حالی به من داد حالستان...از دست مدهيد

و اما همه چيز يک طرف وبلاگ مجيد سينکی يک طرف:

بالاخره تمرین های ما برای سفر به آلمان به پایان رسید. همه ی آثاری که اجرا می کنیم یک طرف " فیه ما فیه " آخرین کار نادر مشایخی به یک طرف. اثری بی نهایت زیبا و شنیدنی. و نگاهی بی نهایت زیبا و انسانی٬ و البته دموکراتیک٬ به موسیقی ایرانی ....... ( در این باره یک دنیا حرف دارم اما موجب سوء تفاهم می شود٬ پس بی خیال.) این یک سوی ماجرا است. سویه ی دیگر ماجرا صحبت های دیروز آقای ایمانی٬ معاون هنری ارشاد٬ است. مثل همیشه صحبت ها زیبا بود و شنیدنی٬ اما این که نتیجه ای داشته باشد یا نه؟ من که بعید می دانم. پیشتر هم از کسان دیگری این حرف ها را شنیده ایم. ایمانی می گفت که ما تلاش می کنیم به مسئولان بقبولانیم که ارکستر سمفونیک خوب است و مورد نیاز. اما این که آیا مسئولان استدلال ایشان را بپذیرند یا نه بر ما پوشیده است. سالهاست که هر کسی که می آید می گوید ما به دنبال مجاب کردن مدیران سازمان مدیریت و برنامه ریزی هستیم که ردیف بودجه ی مخصوص بگیریم اما در عمل باز هم در نقطه ی اول هستیم. و البته ما هم کم کم پیر شدیم. و باز هم منتظریم. و ..... به قول دوست نازنینم ناصر رحیمی که دیروز از ایمانی پرسید آیا شما واقعا موسیقی می خواهید؟ اگر می خواهید که بگوئید٬ اگر نه تکلیف را مشخص کنید. و این داستان بی پایان همچنان ادامه دارد.