شوفر تاکسی به نام کوثر
امروز داشتم فکر ميکردم که این گير های نيک آهنگ به معين خيلی مثل گيرهای شوفر تاکسی های تهران به اوضاع کلی جامعه و سیاست هست. داشتم فکر ميکردم که این جور نقد سياسی شوفری کار جالبی هست يا نه! نيک آهنگ تحليل سياسی نميکنه، خيلی هم جوانب کار رو در نظر نميگيره، فقط تخته گاز گرفته يک بند داره نق ميزنه. در کل به نظر من دانسته و يا ندانسته داره کار جالبی ميکنه. داره به همه از ما بهترون ها ميگه که بابا بيخيال لغات قلمبه سلمبه و تحليل های که فقط خودتون ميفهميد شين. من ميخواهم این مشروعيت الکی رو که معين و دار و دسته دارند روش سرمايه گذاری ميکنند رو به سؤال بکشم. مطمئن هستم که معين اگر انتخاب بشه این مشروعيت دوچندان ميشه و مشارکتی ها نه تنها هيچ کاری رو در بازی قدرت نميتونند پيش ببرند بلکه بدتر پررو هم ميشن. این گفتمان شوفری نيکانی و این سؤالاتی که مطرح ميکنه به دليل نوع برخوردش با مساله خيلی از مردم عادی رو تحت تاثير گذاشته. مامان بنده از ایران مدام ميگه که" نه بابا من رای نميدم، فايده نداره!" واقعا دوستان طرفدار معين بجای خفه کردن نيک آهنگ بايد يک راه حل پيدا کنند که سؤالات و عيبجوئی های شوفری اش را با همان زبان شوفری اش پاسخ بگویند. مساله این هست که عيبجوئی های نيکان از مشارکت و باقی احزاب (بگذريم که از راست ها واقعا ميترسه) درست و بر مبنی وجود مسلم يک سری واقعيتهای تاريخی هست. با وجود اینکه من هم با این تند رويش حال نميکنم، داره حرف حساب ميزنه، هر وقت تونستيم بدون پوزش خواهی توجيهی جوابش رو بديم، رای نيکان، مامان من، و بقيه شوفر تاکسی ها رو خواهيم داشت