وسط این همه جنگ و دعوا و بگير بگير و غصه و افسوس و تلاش که البته مجموعاً باعث شده من هيچ کدوم از کارهای دانشگاهم را درست و حسابی انجام ندم و مراسم چهارشنبه سوری را هم از عصبانيت از دست جمهوری فخيمه اسلامی شرکت نکنم، چند روز پيش متوجه شدم که این کامنت دونی بنده همچون در توالت های سينما راديو سيتی بنگاه معاملات محبت وشادمانی است. گويا دوستان فارسی زبان حشری از غفلت بنده در سانسور کردن سو استفاده کردند و با استفاده از منابع جتستجو در گوگل چند عدد از کامنت دونی های پست های خاص را تبديل به صفحه -آشنايی- بالای هيجده سال کرده اند. من تا حالا فکر می کردم که ملت علاقه به نوشته های بنده دارند که می آيند اینجا. نگو ما خودمان بدون آگاهی خودمان ديتينگ سرويس که نه اما بلا نسبت عشرتکده ديجيتال باز کرده ایم. خودتان يک دو نمونه اش را ملاحظه بفرماييد. کامنت دونی این پست ها را باز کنيد.
1
2
ا در ضمن این "سلام" کردن دوستان من را کشته...وسط اینهمه شور و هيجان سفارش به سلام دادن يادشان نمی رود
پی نوشت: نظر آباد کجاست! این رفيق ما دنبال عشق در نظر آباد می گردد.