معلم های من هميشه از دستم شکارند. يکی اینکه شديداً کمال طلب (معادل آقای آشوری برای پرفکشنيست) هستم و بارها شده است که نوشتن يک مقاله را اينقدر طول بدهم که ديگر کار از کار بگذرد و مجبور شوم کلی نمره از دست دهم. بعد هم نهايتاً اینقدر کار را به لحظه های آخر موکول می کنم که ديگر کمال طلبی هم به فاک فنا می رود و من می مانم و يک مقاله افتضاح. خلاصه آخرين کسی که مشق شب تحويل می دهد سر هر کلاسی کسی نيست جز خودم.
این وبلاگ نويسی هم حالا به مشق شب من اضافه شده است. فرح خانم هم عين مبصر هر روز ياداوری می کند که که به مطلب خوب فلانی لينک ندادی يا اینکه فلان مطلب را که می خواستی بنويسی، ننوشتی. بنا بر این با عرض پوزش از امين آقا عنکبوت این مطلب او را در باب تقدم اخلاق به ایمان از دست مدهيد:
