بعله نموديد ما را با این بازی ها

ضمن اینکه ما حس می کنيم این آقای سر هرمس مارانای بزرگ همه مان را سر کار گذاشته اند به دعوت خانم نازلی دختر آيدين لبيک گفته و این پنج سئوال را نتظيم می کنيم
پنج کار بسيار بدی که تا کنون انجام داديد هنوز عذاب وجدانش را می کشيد
پنج صحنه مورد علاقه تان در فيلم فارسی های محوب تان
پنج باری که با پنج خيال شرم آور خود ارضايی کرده اید را توضيح دهيد
پنج دليل برای وجود خدا
پنج باری که در موقعيت های مختلف دست به دامن پنج تن شده ايد
يک زمانی فکر می کنم دکتر ويکتوريا طهماسبی بود که برايم يک مقاله از گاردين فرستاد که در آن از کله گنده های آکادمی پرسيده بودند که لذت پر از گناه شان چيست. این هم می تونه بازی خوبی باشه....بگذريم که آکادميسين ها يکی از يکی بی مزه تر بودند به جز ژيژک که خوب خودتان بخوانيد:

Philip Oltermann confers with some great brains about their guilty pleasures:

Slavoj Zizek, Slovenian sociologist, cultural critic

Military PC games

I play them compulsively, enjoying the freedom to dwell in the virtual space where I can do with impunity all the horrible things I was always dreaming of - killing innocent civilians, burning churches and houses, betraying allies... Plato was right: there are only two kinds of people on this earth, those who dream about doing horrible things and those who actually do them.

My favourite game? Stalin Subway, a Russian one: Moscow 1952, the player is a KGB investigator, called by Stalin Himself to unearth the plot to kill Stalin and other members of the Politburo. One can arrest and kill suspects at one's will. If one wins, one gets a medal from Stalin and Beria! What more can one expect in this miserable life?

اصل مقاله

کسانی که دعوت می کنم:
هر پنج نفری که به شدت از این وبلاگ تنفر دارند