در ميان دعوا به حسين درخشان می گويم : "این ميانه پولش از کجا می آيد؟" می گويد که سازمان غير دولتی است. می گويم "عزيز جان هيچ سازمان غير دولتی، غير دولتی نيست و به هر حال ساختاری دولت گونه بر آن حکمروايی می کند. پولش از کجا می آيد؟ می گويد : "من نمی دانم و اهميتی هم نمی دهم."
پس بنده خطاب به جناب آقای آلن ديوس (که حاضرم سرم را بدهم اگر کارت شناسی اش را اسکن کند و در وب سايت ميانه بگذارد که اسم مستعار از این ضايع تر ديگر نمی شود) می گویم:
اولاً این سياست اسم مستعارتان افتضاح است.
دوماً اینکه نمی نويسيد منابع مالی تان از کجا آب می خورد باعث می شود که بنده به شما هيچ اطمينانی نکنم.
من به شخصه از استفاده از منابع ملی ایران که حق من است و حق هرکسی که تابعيت کذايی آن کشور خرابه را دارد ابايی ندارم و اگر شما مثل آدم می نوشتيد که پول تان از کجا آب می خورد شايد لااقل این تابوی احمقانه "از جمهوری اسلامی پول نگيريد" را می شکستيد. چطور کيارستمی می تواند با پول نفت فيلم بسازد و در موزه هنر معاصر در منهتان مورد تشويق هنر دوستان قرار بگيرد اما دگر انديشان حق ندارند از ثروت ملی بهره بجويند؟
بعد هم خيلی خوب می شود که آدم بتواند از سرمايه های ملی اش استفاده کند و نه تنها تماميت جمهوری اسلامی ایران را به رسميت نشناسد، بلکه آن قانون اساسی احمقانه را هم بتواند زير سئوال ببرد:
"نکته مهم درخصوص خط مشی میانه، احترام کامل به هویَت،حاکمیت ملی و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است. سیاست شورای سردبیری میانه مبتنی بر این عقیده است که پاسخ به پرسش چگونگی فرایند توسعه ایران کاملاَ و مشخصاً بر عهده شهروندان ایرانی است. همانطور که پاره ای از جمله معروف آیت الله خمینی مبنی بر"نه شرقی، نه غربی" حکایت از استقلال خواهی ملت ایران دارد"
حالا اگر ملت ایران با استقلال خواهی تمام خواستند اصلاً احترامی به حاکميت ملی و قانون اساسی جمهوری اسلامی نگذارند و در ميانه مقاله بنويسند می توانند؟ ملت ایران به درک، اما يک شخص، یک شهروند نويسنده این آزادی را ندارد که به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران احترام نگذارد (کما اینکه برای هر انسانی که بويی از انسانيت برده باشد این کار غير ممکن است). پس اگر این آزادی وجود ندارد آن ادعای اینکه ميانه قرار است پل ارتباطی باشد برای ایجاد گفتگو، تعميق گفتگو، تبادل آرأ و فهم جمعی برای ایجاد استقلال ملی بخورد توی سرتان.
این را هم اضافه کنم که این پاراگراف تا ديروز روی وب سايت ميانه نبود:
پروژه میانه توسط موسسۀ بین المللی تخصصی غیر انتفاعی (IWPR) "که بصورت مستقل و غیر دولتی اداره می شود ایجاد شده است. این موسسه از سوی طیف گسترده ای از افراد، سازمانها و دولتها حمایت مالی می شود. لازم به ذکر است که برای این پروژه از منابع دولتی آمریکا در ایران استفاده نمی شود. "
حالا من نمی دانم اعتراض من به حسين و خود ایميل ميانه نتيجه ای داشته يا نه. در ضمن من يک ايميل هم به زبان شيرين فارسی برای این آقای آلن ديويس با همين مضمون فرستادم که جوابی به من نداد.
پولتان از کجا می آيد و خواهش می کنم دقيق باشيد!! کدام دولت ها يا سازمان ها به شما کمک مالی می کنند؟
پس بنده خطاب به جناب آقای آلن ديوس (که حاضرم سرم را بدهم اگر کارت شناسی اش را اسکن کند و در وب سايت ميانه بگذارد که اسم مستعار از این ضايع تر ديگر نمی شود) می گویم:
اولاً این سياست اسم مستعارتان افتضاح است.
دوماً اینکه نمی نويسيد منابع مالی تان از کجا آب می خورد باعث می شود که بنده به شما هيچ اطمينانی نکنم.
من به شخصه از استفاده از منابع ملی ایران که حق من است و حق هرکسی که تابعيت کذايی آن کشور خرابه را دارد ابايی ندارم و اگر شما مثل آدم می نوشتيد که پول تان از کجا آب می خورد شايد لااقل این تابوی احمقانه "از جمهوری اسلامی پول نگيريد" را می شکستيد. چطور کيارستمی می تواند با پول نفت فيلم بسازد و در موزه هنر معاصر در منهتان مورد تشويق هنر دوستان قرار بگيرد اما دگر انديشان حق ندارند از ثروت ملی بهره بجويند؟
بعد هم خيلی خوب می شود که آدم بتواند از سرمايه های ملی اش استفاده کند و نه تنها تماميت جمهوری اسلامی ایران را به رسميت نشناسد، بلکه آن قانون اساسی احمقانه را هم بتواند زير سئوال ببرد:
"نکته مهم درخصوص خط مشی میانه، احترام کامل به هویَت،حاکمیت ملی و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است. سیاست شورای سردبیری میانه مبتنی بر این عقیده است که پاسخ به پرسش چگونگی فرایند توسعه ایران کاملاَ و مشخصاً بر عهده شهروندان ایرانی است. همانطور که پاره ای از جمله معروف آیت الله خمینی مبنی بر"نه شرقی، نه غربی" حکایت از استقلال خواهی ملت ایران دارد"
حالا اگر ملت ایران با استقلال خواهی تمام خواستند اصلاً احترامی به حاکميت ملی و قانون اساسی جمهوری اسلامی نگذارند و در ميانه مقاله بنويسند می توانند؟ ملت ایران به درک، اما يک شخص، یک شهروند نويسنده این آزادی را ندارد که به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران احترام نگذارد (کما اینکه برای هر انسانی که بويی از انسانيت برده باشد این کار غير ممکن است). پس اگر این آزادی وجود ندارد آن ادعای اینکه ميانه قرار است پل ارتباطی باشد برای ایجاد گفتگو، تعميق گفتگو، تبادل آرأ و فهم جمعی برای ایجاد استقلال ملی بخورد توی سرتان.
این را هم اضافه کنم که این پاراگراف تا ديروز روی وب سايت ميانه نبود:
پروژه میانه توسط موسسۀ بین المللی تخصصی غیر انتفاعی (IWPR) "که بصورت مستقل و غیر دولتی اداره می شود ایجاد شده است. این موسسه از سوی طیف گسترده ای از افراد، سازمانها و دولتها حمایت مالی می شود. لازم به ذکر است که برای این پروژه از منابع دولتی آمریکا در ایران استفاده نمی شود. "
حالا من نمی دانم اعتراض من به حسين و خود ایميل ميانه نتيجه ای داشته يا نه. در ضمن من يک ايميل هم به زبان شيرين فارسی برای این آقای آلن ديويس با همين مضمون فرستادم که جوابی به من نداد.
پولتان از کجا می آيد و خواهش می کنم دقيق باشيد!! کدام دولت ها يا سازمان ها به شما کمک مالی می کنند؟
