پرايد و پرزيدنت ا.ن
قرار بود ايران برای همه ايرانيان باشد. من به رفيقی همجنس خواه که ناجور سنگ دکتر معن را به سينه می زد گفتم که اين ايرانيان شامل همجنس خواهان، و دو جنس خواهان، و تغيير جنس يافته ها/خواهان هم ميشود؟ خنيد و گفت: «دلت خوشه!». پوستر های تبليغاتی معين همه را٬ «هرکس با هر عقيده اي»٬ تعريف نمی کرد. همه شامل زنان، کودکان، و مردانی بود که از فرهنگ ها و نژاد های مختلف ايران بودند. کرد، بلوچ، آذری، گيلک، ...همگی در پوستر های تبليغاتی معين جايگاهی داشتند. خبری از همجنس گرا ها، اقليت های مذهبی، دين های ممنوعه- بهاييان-، و ساير دگر انديشان نبود. به عنوان حامی معين دلم را خوش کرده بودم که در آينده نزديک حق و حقوق ساير ايرانيان هم به جايی خواهد رسيد که آمدن احمدی نژاد آب پاکی را بر روی دستان ناپاکم ريخت. خلاصه اينکه بعد از شوک پرزيدنت احمدی نژاد يا آنچنانکه داور اسمش را خلاصه کرده پرزيدنت ا.ن؛ به اين نتيجه رسيدم که داغ ديده گی و عزا داری فايده ندارد و بايد زندگی را ادامه داد. از قضا امروز بزرگترين مهمانی خيابانی تورنتو که متعلق به همجنس خواهان، دو جنس خواهان، و تغيير جنسيت يافته ها هست٬ به راه بود. با خودم گفتم که چه بهتر که با حضور گسترده خود و دوستانم در اين ميهمانی مشت محکمی بر دهان پرزيدنت ا.ن بزنيم. ساعت دو بعد از ظهر من و چند فعال اجتماعی، يک فعال سياسی، يک فقره مادر و پدر آروين، دو عکاس هنری و يک عکاس خبری در محل فستيوال خيابانی حضور يافتيم. چشمها در چشمخانه ها می گشت و چشمان ما را هم از ديد زدن گريز نبود. فستيوال خيابانی پرايد به معنی سربلندی يکی از بزرگترين فستيوال های همجنس خواهان، دو جنس خواهان، و تغيير جنس دادی ها (ه.د.ت.) در جهان است. تاريخچه آن به سال 1981 بر ميگردد و امسال پرايد بيست و پنجمين سالگرد خود را جشن می گرفت. در سال 1981 پليس تورنتو به عده اي از حمام های عمومی ه.د.ت ها که صد البته در آن کسی حمام نمي کرد و جملگان مشغول معاشقه بودند حمله کرد.در اعتراض به اين امر ه.د.ت های شهر در تظاهرات گسترده اي خواستار حق و حقوق شهروندی برار با ساير جامعه مدنی شدند ( که البته معاشقه در حمام عمومی از مهمترین این حقوق نیست!). خلاصه هر سال در این روز های عزيز تظاهرات برابری حق و حقوقي ِ دوستان بیشتر به مبارزهء منفی و رقص و آواز تبدیل شد. تا اينکه به سلامتی توانستند حق و حقوق شان را يکی پس از ديگری احيا کنند و همين يکی حق ازدواج ماندی که آن هم به اميد حق به زودی در پارلمان کانادا تصويب می شود٬ انشالّله! البته ناگفته نماند که در استان انتاريو ه.د.ت. های عزيز حق ازدواج دارند و اگر لايحه سی-38 تصويب شود در کل کانادا اين حق را خواهند داشت.
