بامپر استيکر يک کاغذ های تريپ عکس برگردانی هست که پشت ماشين ها (نه لزوماً پشت سپر) در خارجه می چسبانند و با آن مردم حرف دلشان را به عموم مردم اعلام می کنند. در واقع يک چيزی در مايه های همان "غمت را نبينم قناری،" "بر چشم بد لعنت،" و "ترکم نکن فنا می شم" خودمان هست که پشت ماشين ها همه عمر ديده ايم. فرق اساسی که اینها در خارجه يک جور های بيانيه های سياسی هستند که عقيده کلی صاحبان اتوموبيل ها را انعکاس می دهند.
این پامپر استيکر ها از ایالت به ایالت فرق می کنند. در ایالت ماساچوست که ملت خيلی ضد دست راستی ها هستند، پيام های سياسی چپ ترند. در ایالتی مثل تکزاس همه پامبر استيکر ها طرفدار بوش و جنگ و خون و خين ريزی می شوند. ولی فقط و فقط در شهر سيما خانم، برکلی، پامپر استيکر ها هم يکی از يکی باحال ترند. عکس های جهانشاه جاويد را از این پيام های سياسی از دست مدهيد. شعار مورد علاقه من: " تحقيقات سلول های ريشه ای [استم سل] را حمايت کنيد که برای بوش يک مغز کولون کنيم".

بخوانيد:
ستيز روبانانه: وقتی آمريکايی ها زرد بستند 1

ستيز روبانانه: وقتی آمريکای ها زرد بستند 2