قبل از DAM اما يک گروه رپ ديترويتی برنامه اجرا کردند که spoken artist اصلی اش يک خانم بسيار زيبا و وحشتناک با استعداد فراهنجار بود که اشک بنده را در لحظاتی در آورد. Invincible که اسم رپ اين زن محشر بود يک مستند هم در مورد استعمار فقرای شهر ريترويت ساخته بود که چطور دولت و شهرداری فقرا را از داخل شهر بيرون می کنند، خانه هايشان را با بولدوزر خراب می کنند و آنها را به زور به خارج شهر می فرستند که مرکز شهر ديترويت (که پر از جمعيت سياه پوست است) را سفيد و تميز و پاک و پاکيزه کنند. Invincible اين استعمار قانونی جديد که بر سر مردمان فقير آمريکا می آيد را ربط می دهد به استعمار شصت ساله مردمان فلسطين و آنها را از يک جنس می داند. به قول رفيق عزيزم سفره ماهی (که احتمالاً الان از حسادت مرده است که من به اين کنسرت رفته ام):
استعمار بايد برود. به هر قيمتی و هر وسيله‌ای.
ادامه ياداشت سفره ماهی را از دست ندهيد که يکی از بهترين ياداشت های وبلاگی در باب مساله فلسطين است.
در نهايت فاک صهيونيسم و فاک هر صهيونيست مادر فاکر بی همه چيز! اين شما و اين Invincible
