وسط افسردگی به قدری خوشحال شدم که دوست خوبم (شوهر دوست عزيزم،
نيکی) جناب آقای
رائد جرار پدر سازمان امنيت حمل و نقل آمريکا و هواپيمايی و جت بلو را در آورد. رائد که سال 2006 از فرودگاه جان ف. کندی نيويورک مسافر بود، به دليل پوشيدن تی شرتی که روی آن کلماتی با رسم الخط عربی (يعنی می توانست فارسی هم باشد) نوشته شده بود، از سوار شدن به هواپيما منع شد و مجبورش کردند که لباسش را پنهان کنه که ترس و رعب در ميان مسافران ايجاد نشود.
انجمن دفاع از آزادی های مدنی و رائد در اعتراض به اين اقدام تبعيض آميز و نژاد پرستانه شرکت هواپيمايی جت بلو و سازمان امنيت حمل و نقل آمريکا را
به دادگاه بردنند و امروز خبرش رسيده است که رائد و اين گروه از وکلا
توانسته اند دويست و چهل هزار دلار آمريکايی طرف دعوی را جريمه نقدی کنند.
در روز مسافرت مورد بحث رائد را مجبور کرده بودند که يک تی شرت ديگر که جت بلو به او داده بود را روی تی شرتش بپوشد و صندلی او را از جلوی هواپيما به عقب هواپيما تغيير مکان داده بودند.
من وقتی خبر اين پيروزی رائد بر اين بی شرف ها را خواندم، بال در آوردم. آدم های با وجدانی مثل رائد و وکلای انجمن دفاع از آزادی های مدنی در آمريکا هستند که اگر نبودند همين يک جو آزادی هم که برايمان مانده است، نمی ماند. اينها کسانی هستند که وقت و پول خود را می گذارند تا با اين سيستم استعماری مستبد نژاد پرست مبارزه کنند. رائد احتمالا پولی برايش از اين پول نمی ماند. همه اش می رود به ماليات (که با آن عراق کشور رائد را به گند کشيده اند) و خرج و مخارج دادگاه. اما کار ارزشمند آدم های مثل رائد است که من را از صميم قلب خوشحال می کند. رائد جان، نيکی جان، دمتان گرم.
--------------------
در ضمن اين رائد آخرِ مرام است. يکی دو روز خانه من مهمان بود همه کار های مکانيکی-تعميراتی خانه من را انجام داد، از جمله همه لولاهای در ها را تعميير کرد و دستگيره ها را هم که شل شده بودند سفت کرد. خلاصه رائد به گردن ما، و جامعه مسلمانان و عرب های و کلاً همه اقليت های قومی و نژادی در آمريکای شمالی خيلی حق دارد.
