الان داشتم نگاه می کردم، دیدم که بسیار زیاد دچار خود بزرگ بینی وبلاگ نویسی شده ام. دریغ از یک پستی که نشانی از سیبیل داشته باشد. انگار شده ام از همان وبلاگ جدی ها که خودم بدم می آید. برای اینکه این تابو جدی نویسی را بشکنم، از تمامی انسان های خوب و مهربانی که امروز یقه شان را گرفتم، بعد هم چهار تا متلک بارشان کردم، و سپس با مشتی عاشقانه پوزه شان را خورد کردم، و در نهایت مقاله ای را که قولش را داده بودم را هم تمام نکردم، عذر خواسته و تمامی این ماجرا را بر گردن آن هفته ماه که به آن عذر شرعی گویند می اندازم.